سلام انشا در مورد فداکاری میخوام از گوگل نباشه فقط

در فرهنگ‌ های لغت فداکاری را ایثار و از خود گذشتگی معنی کردند. یعنی فرد باید به شناختی رسیده باشد که متوجه شود دنیا و هر چه در آن است، برای آینده او هیچ فایده‌ای ندارد و آخر کار باید همه چیز را بگذارد و برود و بنابراین انسان‌ های دیگر از ارزش والاتری برخوردار هستند. از این رو هر چه دارد، برای دیگران می‌ خواهد. چون به نظر او مالی را که در راه دیگران خرج می‌ کند، از دست رفته نیست و پس اندازی برای آخرت اوست. زمانی که دیگر هیچ پولی ندارد و در مقابل خداوند حاضر می‌ شود اعمال نیک و بد اوست که سرنوشت او را تعیین می‌ کند و آن وقت است که مقدم دانستن دیگران بر خودش به داد او می‌ رسد. از خود گذشتگی تنها در زمینه ایثار مالی نیست؛ بلکه از شیوه‌ های دیگر هم ممکن است. کسانی که هر چند ماه یک بار به بیماران خون اهدا می‌کنند، معلمانی که وقت زنگ تفریح خود را در اختیار دانش‌ آموزان قرار می‌ دهند و اشکالات درسی آن‌ ها را برطرف می‌ کنند، کسانی که در مواقع بحرانی مثل سیل، زلزله، سقوط هواپیما و حوادث دیگر خود را به محل وقوع حادثه می‌ رسانند و به بازماندگان کمک می‌ کنند و حتی دانش‌ آموزانی که به همکلاسی‌ های خود کمک می‌ کنند تا درس آن‌ ها هم بهتر شود، همه و همه مثال‌ هایی از انسان‌ های فداکار هستند. بزرگ‌ ترین سرمشق فداکاری برای ما حضرت ابالفضل عباس (ع) است که در حالی که بسیار تشنه بود، لب رود فرات رفت؛ اما قبل از دیگران آب ننوشید و مشک خود را پر از آب کرد تا برای کودکان ببرد؛ زیرا می‌اندیشید چگونه خود آب بخورد در حالی که دیگران تشنه هستند و آن‌ها را بر خود مقدم دانست. او الگوی خوب و کاملی برای ماست. باشد که از فداکارانی چون او و سرورش امام حسین (ع) درس زندگی بگیریم.

یکم چرته ولی تو مدرسه نوشتم بهتر نمی شد عجله ی بود